Eerste eigengebreide muts! Sjaal voor Guido!

November was een frustrerende breimaand. Misschien niet voor u doorgewinterde breiers, maar voor mij als ontzettende beginneling toch zeker. Goed, misschien was een muts als doel iets te hoog gegrepen na één proeflap die er zo uit zag, maar er moet wat uitdaging in zitten toch?
Dus het begin van de baby merino muts was een feit. Na een klein onhandigheidje met averechts breien (‘oh moet je de draad dan weer naar voren halen?’) zat er ineens aardig wat schot in, en leek het al heel wat, echter niet op het plaatje van Drops waar ze veel grovere wol hadden gebruikt. En oh ja, er was maar één bol baby merino, en wel met zulke onbestemde kleuren dat andere bollen er bij gebruiken waarschijnlijk niet mooi zou worden.

Op naar de lokale Sajet, waar mooie bollen mosgroen, lichtgroen en blauw mij een mooie combinatie voor een muts leken. Zo gezegd, zo begonnen. Na een paar pennen kwam ik er alleen achter dat het toch echt gerstekorrel werd. Hoe dat kwam? Nou heel simpel; de eerste keer met de baby merinowol moesten de laatste twee steken recht volgens het patroon, maar had ik een steek te weinig gezet bij het opzetten waardoor ik er daar aan het eind daardoor maar drie recht deed. En u raadt het al, dat was niet het geval bij de nieuwe opzet. Maar wel drie steken recht aan het eind.
Geen probleem, zag er eigenlijk best leuk uit met af en toe een pen in de andere kleur, ook al leek het nu helemaal niet meer op het plaatje van Drops. Het vervelende was alleen dat het daardoor ook niet echt meer meerekte, waardoor – ja hoor, u gaat door voor de koelkast – het niet meer paste.

Dus; opnieuw begonnen, beter opgelet hoe een rechte en een averechte er aan de andere kant eigenlijk uit zien, en gaan maar weer. En omdat het allemaal zo goed ging, dacht ik: wat een onzin, heen en weer breien op een rondbreinaald (zoals het patroon voorschreef), ik brei het gewoon aan elkaar! Maar het zou toch te mooi voor woorden zijn als dat dan in één keer goed zou gaan, vindt u ook niet? En wat was het geval? Juist, verdraaid aan elkaar gezet.

En toen, lieve lezers, was ik zo ontzettend klaar met al deze mislukte pogingen om een muts te breien! U telt hierboven misschien (slechts?) vier pogingen, maar alle keren dat ik de steken verkeerd opzette (draad te kort, opzetten op het deel van de draad dat aan de bol zit ipv naar het eind gaat, en ga zo maar door) waren me teveel geworden.

Dus, zie hier: een sjaal voor Guido die bijna af is. Binnenkort foto’s op model ;)
(En nee, helaas ging ook dit niet vlekkeloos… Maar dat verhaal zult u vast nog wel eens horen!)

De Zevende Wolhemel

Afgelopen week was ik erg druk met het proeflapje van rode acryl. Vooruit; EEN proeflapje, laten we wel wezen… Met in het midden een onbedoeld gat, aan het eind meer steken dan in het begin (kan iemand me vertellen hoe dat kan?!?!) en niet helemaal netjes afgewerkt (dank aan Sam), maar het is een begin!

 

Op naar iets nieuws! Sacha tipte de opheffingsuitverkoop van de Groningse (met name online) winkel Wolhemel, en vanmiddag mocht ik dan eindelijk mijn nieuwste aanwinsten ophalen. Het is een bijeengeraapt zooitje, uitgekozen op “ooh mooie kleur”, dus wel een mooi zooitje ;)

Vol enthousiasme wilde ik van die ene hele mooie geel-groen-blauwe Baby Merinowol daar in het midden een lekkere warme, grove sjaal breien, maar bij het lezen van een patroon heb ik vooral veel vragen gekregen… Antwoorden zijn dan ook meer dan welkom! (zie Forum).

Eerste stapjes..

..in zowel blog- als wolwereld!

Dit met het vooruitzicht om op koude winteravonden op de bank met een kopje thee, een fijn zacht vest, de katten naast me en de verwarming lekker hoog te zitten breien.

Hoewel, in dit idyllische plaatje zitten toch twee valkuilen…
Ten eerste, er is geen fijn zacht vest, dat moet dus gebreien worden!

En ten tweede… de katten naast me op de bank in combinatie met breinaalden en een bolletje wol is toch niet zo’n goed idee bleek na 5 minuten proeflapbreien al…..